Του Γιώργου Κορτσιδάκη
Βλέποντας τον τελικό του Europa League, Αταλάντα-Λεβερκούζεν 3-0, μελαγχόλησα. Μοιραία ταξίδεψα 40 χρόνια πίσω.
Το 1987, πριν απο 37 χρόνια δηλαδή, ο ΟΦΗ αντάμωνε με την Αταλάντα, στους 16 του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης (αποκλείστηκε νικώντας με 1-0 με γκολ του Τάκη Περσία, στην Τούμπα , όπου αγωνίστηκε τιμωρημένος μετά την πρόκριση επι της Λέφσκι Σόφιας και ήττα με 2-0 στο Μπέργκαμο).
Σήμερα οι Ιταλοί, κατακτούν για πρώτη φορά στην ιστορία τους το Europa League και ο ΟΦΗ μένει με τις αναμνήσεις 4 δεκαετιών, απο την μεγάλη ιστορία του.
Δυστυχώς το σήμερα, είναι πολύ μικρό, σε σχέση με το ένδοξο παρελθόν αυτής της ομάδας, που έχει μείνει μόνο, με τις ιστορικές στιγμές, του παρελθόντος της.
Ξεφτίζουν πια τα VIDEO και οι φωτογραφίες, απο τις μεγάλες στιγμές του ΟΦΗ και οι νεότερες γενιές, δεν έχουν ζήσει απολύτως τίποτα, σε σχέση με τους πατεράδες τους.
Και όμως, αυτή η ομάδα κάποτε, έγραφε ιστορία σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Σήμερα οι νέοι φίλαθλοι του ΟΦΗ, βολεύονται με καμία νίκη επι των μεγάλων της Αθήνας, θυμούνται τα μπαράζ σωτηρίας της Ρόδου, την ιστορική επανεκκίνηση απο την Γ' Εθνική, στα σαλόνια ή το γκολ του Ναμπί με το οποίο ο ΟΦΗ σώθηκε στην τρίχα και έπεσε ο Πλατανιάς. (τραγικό!).
Κάθε στιγμή, βέβαια, έχει τη σημασία της, για το σύλλογο, αλλά αυτό που είναι γεγονός, είναι ότι ο ΟΦΗ του σήμερα, είναι πολύ μακρία, απο τον ΟΦΗ του χθες. Σε όλα. Δεν μπορεί να συγκριθεί.
Και δεν ξέρω, αν θα μπορέσει κάποια στιγμή, να πλησιάσει προς την δεκαετία του '80 και του '90. Μου φαίνεται, πολύ δύσκολο, με τα σημερινά δεδομένα, αλλά βέβαια η ελπίδα, πεθαίνει τελευταία.
Κάποια ξώφαλτση επιτυχία, μπορεί να έρθει. Αλλά, εδώ μιλάμε για σταθερότητα. Ο ΟΦΗ, του σήμερα, έχει αλλάξει ταχύτητα.
Είναι φορές, που η σημερινή μετριότητα, δεν αντέχεται πραγματικά.
Αυτό είναι όμως, καλώς ή κακώς. Υπάρχουν και χειρότερα. Ομάδες με ιστορία, έχουν εξαφανιστεί απο το χάρτη.
Ευτυχώς βέβαια που υπάρχει και αυτό το χθές και οι νεότερες γεννιές, μέσα απο το ίντερνετ, έχουν την δυνατότητα, να πληροφορηθούν το μεγαλείο της ομάδας αυτής, με το οποίο εμείς μεγαλώσαμε και σήμερα παρακολουθούμε με σφιχτά χείλη, αυτό που θέλουν να μας παρουσιάσουν σαν πρόοδο.
Οπως ανέφερα όμως και πριν, τα χρόνια που περνάνε είναι πολλά, οι εικόνες ξεθωριάζουν, τα video σχεδόν δεν διακρίνονται, κάποιοι απο τους μεγάλους πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής, εγκαταλείπουν τα εγκώσμια και ο ΟΦΗ του σήμερα, κάποτε θα πρέπει να ζήσει κάποια μεγάλη στιγμή, για να έχει να δείξει και αυτός, κάτι, στον ιστορικό του μέλλοντος, αλλά και να κρατήσει τα νέα παιδιά κοντά του, που μπολιάζονται πλέον με επιτυχίες ομάδων της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης.
Ας θυμηθούμε μερικά VIDEO απο το χθες και το σήμερα και ας μελαγχολήσουμε.
