Του Γιώργου Κορτσιδάκη
Επιστρέφω παλι, με ένα ιδιαίτερο, ποδοσφαιρικό κουιζάκι, χωρίς να θίγουμε ονόματα και διευθύνσεις, αν και σε τούτη εδώ την ιστορία, θα έπρεπε, καθώς έχει πολλά διδάγματα για τους επίδοξους παράγοντες.
Δεν ήθελε, μου λέει ο καλά ενημερωμένος φίλος μου, ο πρόεδρος της μιας ομάδας, να κάνει τη ζημιά στον φίλο του πρόεδρο απο την άλλη, την πόρτα της οποίας, χτύπησε ο παιχταράς, σε μια ενδιαφέρουσα ποδοσφαιρική ιστορία, στην περιοχή μας.
Το τηλέφωνο, χτύπησε και ο παίκτής ήταν έτοιμος να μαζέψει τα παπούτσια του, αν απο την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, άκουγε το μεγάλο "ναι", απο τον πρόεδρο, της ...άλλης ομάδας.
Θα είχε γίνει -μου λέει ο φίλος που γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα-το κόλπο αν στην θέση του προέδρου της ομάδας, που δέχθηκε το τηλεφώνημα, υπήρχε κάποιος άλλος πρόεδρος, που να μην χαμπάριαζε.
Που να έβλεπε το συμφέρον της ομάδας του και μόνο αυτό.
Στο ποδόσφαιρο, όμως υπάρχουν και κάποιοι ηθικοί κανόνες.
Μην κάνεις λένε, αυτά που δεν θέλεις να σου κάνουν.
Ετσι, αν και η ομάδα του προέδρου (που δέχθηκε το τηλέφωνο) έχει ανάγκη ενίσχυσης στην συγκεκριμένη θέση, τελικά η απάντηση στον παίκτη ήταν αρνητική.
To ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός γενικά, πέρα απο τις χαρές και τις πίκρες, χτίζει και ισχυρές ανθρώπινες σχέσεις, οι οποίοιες, δεν αξίζει τον κόπο να διαταράσσονται, για τέτοιου είδους θέματα.
Γ.Κορτς
