Του Γιώργου Κορτσιδάκη
Ακόμα και αν αυτήν την ώρα μηδέν, στην οποία βρίσκεται ο ΟΦΗ, όπου κάποιοι έχουν ήδη σκάψει το λάκκο και έχουν όχι μόνο θάψει, αλλά έχουν κάνει και το… μνημόσυνο της ομάδας, εγώ θα διατηρήσω, την αισιοδοξία μου, ότι έστω και την τελευταία στιγμή κάτι καλό θα γίνει.
Γιατί, δεν μπορώ να διανοηθώ, ότι οι άνθρωποι που έχουν βάλει δυο χρόνια στον ΟΦΗ, ένα ποσό που ξεπερνάει το 1,5 εκατομμύριο ευρώ, θα πετάξουν την προσπάθεια αυτή στα σκουπίδια και θα βάλουν τους εαυτούς τους στην άχαρη διαδικασία, να μείνουν, στην ιστορία, ως μια φωτοβολίδα.
Επειδή, γνωρίζω προσωπικά ένα προς ένα, εκείνους που μπήκαν μπροστά στον ΟΦΗ, πριν από δυο καλοκαίρια, δεν πίστευα ποτέ ότι ο ΟΦΗ θα ερχόταν στο σημείο που είναι σήμερα.
Να είναι δηλαδή, βυθισμένος στην αβεβαιότητα και την αμφισβήτηση, όπως ήταν δηλαδή την εποχή, που οι ίδιοι ανέλαβαν μια διαλυμένη ομάδα σε όλα τα επίπεδα, για να την φέρουν στον ίσιο δρόμο.
Και σε ένα βαθμό τα κατάφεραν. Μπορεί η φετινή χρονιά, να ανέδειξε ένα πρόβλημα ρευστότητας, τους τελευταίους μήνες και οι μεταγραφές του Ιανουαρίου, να δημιούργησαν ένα άνοιγμα, σε μια κατηγορία χωρίς έσοδα, όμως η γενική εικόνα του ΟΦΗ επι των ημερών τους, ήταν καλή και σίγουρα δεν είχε σχέση με το παρελθόν.
Αδικεί τους ανθρώπους αυτούς, η εικόνα που έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες ημέρες και αυτό γίνεται και με δική τους ευθύνη.
Παρ’ ότι πριν από μερικές εβδομάδες, όλοι έλεγαν ότι ο ΟΦΗ ξεκίνησε ιδανικά αυτό το καλοκαίρι, έκλεισε τον Παπαδόπουλο και προχώρησε γρήγορα σε ένα αποτελεσματικό σχεδιασμό, για τον οποίο ευθύνη έχει η τεχνική ηγεσία, κατάφερε να πάρει σημαντικούς παίκτες και να αρχίσει να δείχνει ότι είναι το «αφεντικό» της κατηγορίας, ξαφνικά λες και… κατέβηκαν οι διακόπτες!
Εσωτερικές διαφωνίες των μετόχων, για την λειτουργία της ομάδας, σύγκρουση φιλοσοφιών, αλλά κυρίως «κούραση» στην οικονομική συνεισφορά κάποιων από αυτούς (υπάρχουν μέτοχοι από την ομάδα των 9 που έχουν βάλει έκαστος πάνω από 100 χιλ. ευρώ τα τελευταία δυο χρόνια), ανέδειξαν προβλήματα μεταξύ τους, έφεραν στασιμότητα αποφάσεων, αλλά και …καθίζηση της ομάδας, η οποία φρέναρε ξαφνικά, μετά από 15 μέρες έντονου σπρίντ σε μεταγραφές και άλλα σημαντικά ζητήματα!
Λίγα 24ωρα πριν απο όλα αυτά, η ομάδα προχωρούσε δυναμικά, είχε έτοιμο μεταγραφικο πλάνο και αν δεν είχε μπεί αυτό το φρένο, πιθανόν σήμερα να μιλούσαμε για μια ομάδα ήδη δομημένη, με πολύ σημαντικούς παίκτες με τους οποίους ο ΟΦΗ είχε προφορική συμφωνία!
Μιλάμε για ένα εσωτερικό σαμποτάζ, για ένα ιδανικό αυτογκολ που έβαλε στον εαυτό του ο ΟΦΗ!
Ετσι, προέκυψε ο …Πάτσης και ο…κάθε Πάτσης.
Τα χρήματα είναι πολλά και αυτό είναι σίγουρο. Όταν μιλάμε για 650 χιλιάρικα που είναι η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου και είναι χρήματα που χρειάζεται η ομάδα για να παίξει το ρόλο, που θέλει, δεν είναι παίξε-γέλασε, όσο και αν κάποιοι αφελείς, τα θεωρούν όλα δεδομένα.
Αν σε αυτήν την κρίσιμη φάση, οι άνθρωποι αυτοί δεν προστατέψουν οι ίδιοι, αυτό που έχουν κάνει στον ΟΦΗ, τότε κρίμα στα χρήματα που έδωσαν, κρίμα στον κόπο τους και το χρόνο που αφιέρωσαν! Μεγάλο κρίμα!
Εγω, λοιπον, θα διατηρήσω την αισιοδοξία μου, ότι έστω και την τελευταία στιγμή, οι μέτοχοι του ΟΦΗ, θα βάλουν ξανά το χέρι στην τσέπη, πιο βαθιά, για να βρεθεί η λύση εσωτερικά και χωρίς ουρανοκατέβατους μνηστήρες, με αδιευκρίνιστους σκοπούς…