Του Γιώργου Κορτσιδάκη
Στο παιχνίδι του ΟΦΗ με τον ΠΑΣ Γιάννινα (1-0), η σημαντική, δίκαιη, αλλά και εύκολη νίκη του ΟΦΗ, ήταν το μεγάλο ζητούμενο.
Ωστόσο, για μένα, μερικά εξωαγωνιστικά πράγματα, είχαν εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον.
Ξεκινάω, με αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο και σπουδαίο προπονητή, Γιάννη Πετράκη.
Τα δάκρυα του, στο χειροκρότημα του κόσμου του ΟΦΗ, που έχει εμπειρία και μοναδικό κριτήριο, να αξιολογεί πρόσωπα και καταστάσεις.
Ολη αυτή η αγάπη, που εισέπραξε, ο άνθρωπος αυτός, σε ένα παιχνίδι που ο αντίπαλος του (ΟΦΗ), έπαιζε μια κατηγορία.
Ηταν μια μοναδική στιγμή, την οποία η κρισιμότητα του αγώνα, ανέδειξε ακόμη περισσότερο, για να αναδειχθεί για μια ακόμη φορά, το πόσο υπέροχος είναι και ο κόσμος του ΟΦΗ!
Τα δάκρυα, κύλησαν απο τα μάτια του Γιάννη Πετράκη, όταν ανέβηκε απο την καταπακτή του Γεντί Κουλέ, στη φισούνα και μετά στον αγωνιστικό χώρο.
Και μετά το τέλος του αγώνα όμως, παρά την πίκρα του, για την εικόνα και την ήττα της ομάδας του, στα αποδυτήρια και την αίθουσα τύπου, εκτυλίχθηκαν μοναδικές στιγμές!
Ο Πετράκης, αντάμωσε με δημοσιογράφους, που για πολλά χρόνια συνεργάστηκε και μαζί τους, ανέπτυξε μια διαχρονική φιλία.
Τόσο, απο την εποχή που ήταν στον πάγκο του ΟΦΗ, όσο και παλαιότερα, στα δύσκολα του προπονητικά χρόνια.
Ο Πετράκης που δεν ξεχνάει τους φίλους του, είπε συγκινημένος "χαίρομαι που σας ξαναβλέπω".
Χαιρέτησε και αγκάλιασε τους περισσότερους και ξεκίνησε τις δηλώσεις του.
Το συγκινητικό για όλους αυτό αντάμωμα, με τον Πετράκη, έκλεισε το ίδιο, φορτισμένα.
Με τον κρητικό προπονητή, να θέλει να μοιραστεί με τους παλιούς φίλους του, δημοσιογράφους, μια εντελώς προσωπική στιγμή.
Αν η θερμή υποδοχή του κοινού του ΟΦΗ, ήταν για τον ίδιο, μια μεγάλη χαρά, μέσα στην πίκρα του, για την ήττα του ΠΑΣ Γιάννινα στο Ηράκλειο, ακόμη μεγαλύτερη στιγμή για τον ίδιο, ήταν ένα όμορφο οικογενειακό μαντάτο.
Ο Πετράκης, είχε πληροφορηθεί τα ευχάριστά απο τον υιό του -μέχρι πρόσφατα προπονητή στον ΑΟΧανιά/Κισσαμικό- Γιώργο Πετράκη, για την γέννηση του ...εγγονού!
"Εγινα για τρίτη φορά παπούς!" είπε γεμάτος χαρά, ο Πετράκης, στην αποχώρηση του απο την αίθουσα του Γεντί Κουλέ!
Μια ακόμη στιγμή, που με άγγιξε στο παιχνίδι του ΟΦΗ-ΠΑΣ Γιάννινα, ήταν η υποδοχή του κόσμου του ΟΦΗ, στον Δημήτρη Μάνο.
Νομίζω, ότι ο Δημήτρης μπαίνοντας στο Γεντί Κουλέ, ίσως και να νόμιζε ότι φοράει τη φανέλα του ΟΦΗ.
Σήκωσε τα χέρια και χαιρέτησε τον κόσμο του ΟΦΗ, που τον αποθέωσε και του έστειλε και ένα ηχηρό μήνυμα, ότι η πόρτα της ομάδας, είναι ανοιχτή, καθώς κανείς στον ΟΦΗ, δεν έχει ξεχάσει τα 27 γκολ που έβαλε αυτό το παιδί, σπρώχνοντας τον ΟΦΗ απο την Football league, στην επιστροφή στην Σούπερ Λίγκα.
Σε ότι αφορά, το αγωνιστικό κομμάτι, ο ΟΦΗ -επιτέλους-έπαιξε για το αποτέλεσμα και αυτό δεν είναι ντροπή.
Ηταν καλύτερος 100% και διαχειρίστηκε πολύ καλά το παιχνίδι, τόσο μέσα στο γήπεδο, όσο και απο τον πάγκο.
Ο Βέρα και ο Ισις, έκαναν καλή δουλειά, "διάβασαν" σωστά τον αντίπαλο και η ομάδα ανταποκρίθηκε όσο έπρεπε στο πλάνο, για να πάρει τους τρείς βαθμούς.
Ο ΟΦΗ έκανε τη συνηθισμένη πλέον "κοιλιά" στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά ο ΠΑΣ Γιάννινα του φίλου Πετράκη, ήταν τόσο τραγικός και ανύπαρκτος επιθετικά, που ο ΟΦΗ δεν κινδύνευσε ποτέ, με αποτέλεσμα -αν και το τελικό 1-0 μπορεί να μην το δηλώνει-να έχει ένα πολύ πιο εύκολο απόγευμα, απο ότι θα περίμενε, σε ένα παιχνίδι τόσο μεγάλης βαθμολογικής σημασίας και για τις δυο ομάδες...